[ابریشم]

هفت بار تحقير

هفت بار روح خويش تحقير کرد.

اولين بار زمانی بود که برای رسيدن به بلند مرتبگی ، خود را فروتن نشان می داد.

دومين بار آن هنگام که در برابر فلج ها ميلنگيد.

سومين بار، آن زمان که در انتخاب خويش بين آسان و سخت ، آسان را برگزيد.

چهارمين بار وقتی مرتکب گناهی شدم و به خويش تسلی دادم که ديگران هم گناه ميکنند.

پنجمين بار آنگاه که به دليل ضعف و ناتوانی از کاری سر باز زدم و صبر را ، حمل بر قدرت و توانايی ام دانستم.

ششمين بار ، زمانی که چهره ای زشت تحقير کردم ، در حالی که نميدانست آن چهره يکی از نقابهای خودم ميباشد.

و هفتمين بار .. وقتيکه زبان به مدح و ستايش گشود و انگاشت که فضيلت است.