[عسل بانو]

زند گي، يک خيابان بي انتهاست.

خياباني که درآن رهگذري، سرگردان است.

هر چه بيشتر قدم برمي داري ، بيشتر از آن دور مي شوي.

سهم من از اين خيابان، گردش در کوچه هاي تلخ خاطراتم است.

کاش تمام تلخي ها مانند پر کاهي بايک باد نيست شود.