[ساقي]

شیشه ی عمرم را
در بسته
روی طاقچه گذاشته ام..
خاک می خورد زیر خرت و پرت های روزمرگی،
دوده می گیرد!
و روزی با تلنگری نه چندان سخت
خواهد شکست
و هوای حسرتش در اتاق خواهد پیچید...


..
..
.