[ابریشم]

سوسک و خدا
قشنگ کوچولو گفت: کسي دوستم ندارد. مي داني چقدر سخت است اين که کسي دوستت نداشته باشد؟ تو براي دوست داشتن بود که جهان را ساختي. حتي تو هم بدون دوست داشتن ...!!
خدا هيچ نگفت.
گفت: به پاهايم نگاه کن! ببين چقدر چندش آور است. چشم ها را آزار مي دهم. دنيا را کثيف مي کنم. آدم هايت از من مي ترسند. مرا مي کشند براي اينکه زشتم. زشتي جرم من است.
خدا هيچ نگفت.
گفت: اين دنيا فقط مال قشنگ هاست. مال گل ها و پروانه ها، مال قاصدک ها، مال من نيست.
خدا گفت: چرا مال تو هم هست.
دوست داشتن يک گل، دوست داشتن يک پروانه يا قاصدک کار چندان سختي نيست. اما دوست داستن يک سوسک، دوست داستن تو کاري دشوار است.
دوست داشتن کاري است آموختني؛ و همه رنج آموختن را نمي برند.
ببخش کسي را که تو را دوست ندارد، زيرا که هنوز مؤمن نيست. زيرا که هنوز دوست داشتن را نياموخته. او ابتداي راه است.
مؤمن دوست دارد. همه را دوست دارد. زيرا همه از من است و من زيبايم. چشم هاي مؤمن جز زيبا نمي بينند. زشتي در چشم هاست. در اين دايره هر چه که هست، نيکوست. آن که بين آفريده هاي من خط کشيد، شيطان بود. شيطان مسئول فاصله هاست.
حالا قشنگ کوچکم! نزديک بيا و غمگين نباش.
قشنگ کوچک حرفي نزد و ديگر هيچگاه نينديشيد که نازيباست.!!!!!!!!!!!!!!!