[ابریشم]

من با خدا غذا خوردم

پسركي بود كه ميخواست خدا را ملاقات كند او ميدانست براي

رسيدن به خدا بايد راه دور و درازي بپيمايد. به همين دليل چمداني

برداشت و درون آن را پر از ساندويچ و نوشابه کرد و بي آنکه به

کسي چيزي بگويد، سفر را شروع کرد. چند کوچه آنطرف‏تر به يک

پارک رسيد، پيرمردي را ديد که در جال دانه دادن به پرندگان بود.

پيش او رفت و روي نيمکت نشست. پيرمرد گرسنه به نظر ميرسيد،

پسرک هم احساس گرسنگي ميکرد. پس چمدانش را باز کرد و يک

ساندويچ و يک نوشابه به پيرمرد تعارف کرد. پيرمرد عذا را گرفت و

لبخندي به کودک زد. پسرک شاد شد و با هم شروع به خوردن

کردند. آنها تمام بعدازظهر را به پرندگان غذا دادند و شادي کردند،

بي آنکه کلمه‏اي با هم حرف بزنند. وقتي هوا تاريک شد، پسرک

فهميد که بايد به خانه بازگردد، چند قدمي دور نشده بود که برگشت

و خود را در آغوش پيرمرد انداخت، پيرمرد با محبت او را بوسيد و

لبخندي به او هديه داد. وقتي پسرک به خانه برگشت، مادرش با

نگراني از او پرسيد: تا اين وقت شب کجا بودي؟پسرک در حالي که

خيلي خوشحال به نظر ميرسيد، جواب داد: پيش خدا! پيرمرد هم به

خانه اش رفت. همسر پيرش با تعجب پرسيد: چرا اينقدر

خوشحالي؟ پيرمرد جواب داد: امروز بهترين روز عمرم بود، من امروز

در پارک با خدا غذا خوردم