[ساقي]

گاهی
به ناگاه . . .
آنقدر سریع کوه آرزوهایت
فرو میریزد
که
حتی تصورش هم در باورت نمیگنجد
سرت گیج میرود
لبانت خشک
وزانوانت سست
و
از آنهمه آزرو
چیزی نمیماند جز
سکوتی مبهم و تلخ
اماااااااااا
تو باید بتوانی
تحمل
را بر شانه هایت حمل کنی
نه فقط برای خودت
بلکه
برای زانوانی که پشت سر توست .. .

..
.
.