[behnam5555]

از کوره در رفتن
و

تو بدم ، بمیر و بدم

بسیاری از مثل و ها ضرب المثل های ایرانی ریشه در زندگی واقعی آنان دارد.
مثلا ضرب المثل از کوره دررفتن به دورانی باز می گردد که آهنگران از کوره و دم برای گداختن آهن استفاده می کردند. آنان به خوبی می دانستند که آهن برای گداخته شدن باید به آهستگی گرم شود و اگر به صورت ناگهانی آن را گرم می کردند آهن با حالت انفجاز و صدایی مهیب از کوره به بیرون پرتاب می شد و اصطلاحا می گفتند " از کوره دررفته است "
از این رو برای توصیف رفتار غیر طبیعی افراد خشمگین آنان را به آهنی که از کوره ای به بیرون پرتاب شده باشد تشبیه کرده و از این اصطلاح آهنگری استفاده می شود .
آهنگران معمولا برای گرم نگهداشتن کوره خود از شاگردانی استفاده می کردند. نقل است که روزی آهنگری شاگرد جدیدی را به استخدام درآورد. شاگرد آهنگر که در روز اول کار خود به شدت از ایستاده دمیدن خسته شده بود از استاد آهنگر پرسید می توانم بنشینم و بدمم؟
استاد گفت بله. دقایقی بعد گفت می توانم لم بدهم و بدمم؟ استاد گفت بله . او که از در روز اول کار خود به سختی خسته شده بود از استاد سوال کرد می توانم بخوابم و بدمم؟
استاد با تشر گفت "تو بدم ، بمیر و بدم" .
این اصطلاح هم زمانی به کار می رود که از کسی می خواهند کاری را به نتیجه برساند و هر کاری که لازم است خود تصمیم بگیرد و انجام دهد.
عبارت " دمت گرم " هم از این حرفه قدیمی که در حال انقراض است به جامعه نفوذ کرده است. روشن بودن و فعال بودن دم آهنگری ( که معمولا با ذغالسنگ گرم می شد) نشانه رونق کار دکان آهنگری بود. از این رو وقتی مردم می خواستند در تعارفات روزمره خود برای کسی آرزوی رونق کار بکنند برای او عبارت ‌" دمت گرم " را به کار می بردند.
اکنون این عبارت هم سنگ یک عبارت تشکر آمیز یا محبت آمیز به کار می رود و بسیاری از مردم از ریشه آن خبر ندارند.