[ابریشم]

سخنان امام علی (ع) - (6)

شفاعت كننده، بالِ جوينده است.((امام علي (ع)))

مردم دنيا مانند كارواني هستند كه آنان را به حركت درآورده‌اند و مي‌رانند، در حالي كه آنان در خوابند.((امام علي (ع)))

از دست رفتن دوستان، غربت است.((امام علي (ع)))

فوت شدن حاجت، بهتر از مطالبه‌ي آن از دستِ شخص ناشايست است.((امام علي (ع)))

از عطا كردن اندك شرمگين مباش، زيرا نااميدي از آن كم‌تر است.((امام علي (ع)))

پاكدامني زينت فقر است و سپاسگزاري زينت توانگري.((امام علي (ع)))

هنگامي كه عقل كامل شد، سخن كم مي‌شود.((امام علي (ع)))

هر آن چه قابل شمارش است، پايان مي‌پذيرد و هر آن چه مورد انتظار است، فرا مي‌رسد.((امام علي (ع)))

امور زندگي وقتي به ابهام و اشتباه افتاد، آخر آن‌ها را با ابتداي آن‌ها بايد محاسبه نمود.((امام علي (ع)))

حكمت، گمشده‌ي مؤمن است.((امام علي (ع)))

بگير حكمت را، اگرچه حامل آن از اهل نفاق باشد.((امام علي (ع)))

هنگامي كه درودي به تو گفته شد، با درودي بهتر آن را پاداش بده و هنگامي كه دستي به تو عطايي كند، تو با بيش از آن عطا، مقابله كن و با اين حال برتري از آنِ كسي است كه آغاز كرده است.((امام علي (ع)))

هر كس خود را بر مردم پيشوا قرار داد، نخست پيش از تعليم ديگران به تعليم خويشتن بپردازد و تأديب خويشتن را پيش از تأديب زبانش انجام دهد و آن كس كه به تعليم و تربيت خويشتن بپردازد، از معلم و مربّي مردم، به تجليل و تعظيم شايسته‌تر است.((امام علي (ع)))

حكمت را هر جا باشد، بگير، زيرا حكمت گاهي در سينه‌ي منافق به حركت درمي‌آيد تا از آن بيرون آيد و نزد آنان كه شايسته‌ي آن هستند، مي‌آرامد و در سينه‌ي مؤمن جايگير مي‌شود.((امام علي (ع)))

هر كس بين خود و خدا را اصلاح كند، خداوند بين او و مردم را اصلاح نمايد و هر كس امر آخرت خود را اصلاح كند، خداوند امر دنياي او را اصلاح نمايد و هر كس پند دهنده‌اي از ذات خود براي خويشتن داشته باشد، براي او از طرف خدا نگهباني به وجود مي‌آيد.((امام علي (ع)))

پايين‌ترين علم همان است كه منحصر در زبان است و بالاترين علم آن است كه در اعضاء و اركانِ وجودِ آدمي آشكار مي‌شود.((امام علي (ع)))

خير، فراواني مال و فرزند نيست، بلكه خير آن است كه دانشت فراوان باشد و بردباريَت با عظمت و عبادتي كه به پروردگارت مي‌كني، مردم آن را عامل سرافرازي تلقي كنند.((امام علي (ع)))

خيري در اين دنيا نيست، جز براي دو نفر: شخصي كه از گناهاني كه مرتكب شده، توبه كند و آن‌ها را جبران نمايد و شخصي كه براي وصول به خيرات بشتابد.((امام علي (ع)))

قطعاً شايسته‌ترين مردم به پيامبران، داناترين آنان به چيزي است كه پيامبران آورده‌اند.((امام علي (ع)))

خواب رفتن در حالت يقين، بهتر از نماز در حالت شك و ترديد است.((امام علي (ع)))