[آرشا]

باز

باران بارید

خیس شد خاطره ها

مرحبا بر دل ابری هوا



اگر قرار بود هر کسی بزرگترین غمش رو ببره و تحویل بده..

با دیدن غم های دیگران آهسته غمش رو در جیبش می گذاشت و برمیگشت..

در این مثنوی بزرگ طبیعت مصراعی ناتمامیم که وجودمان در پی یک بیت شدن است.

دکتر شریعتی

خوابیده را می شود بیدار كرد
اما كسی كه خود را به خواب زده ؛ هرگز نمی توان بیدارش كرد

نیا باران
زمین جای قشنگی نیست
من از اهل زمینم خوب می دانم
که گل در عقد زنبور است
ولی از یک طرف
پروانه را هم دوست می دارد،...
نیا باران

یادش بخیر...

یه روزی دروغگو دشمن خدا بود


اما حالا چی؟


دروغ ها راست شدن یا دشمن ها دوست؟؟

این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت؟؟

هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت

دوزخ از تیرگی بخت درون تو بود

گر درون تیره نباشد همه دنیاست بهشت