[behnam5555]

زندگی

پشت ويترينِ پُر غبارِ اين مغازه هنوز
دو تا عروسکِ جوانِ بی‌مشتری
سر در گوشِ هم از بغضِ شکسته‌ی دختری می‌گويند
که روزی دور
گريه و گهواره به دوش
با سينی اسپندِ روشنش در دست
از خوابِ فال و دعای دريا آمده بود.


عروسکِ اول کنار آينه بود
عروسکِ دومی در آغوشِ اولی،
انگار يکيشان به آن يکی می‌گفت
ديگر از آن همه پَريخوانِ خيسِ بوسه و تشنگی
هيچ خواستگارِ خسته‌ای
از خوابِ فال و دعای دريا نمی‌آيد،
ما بی‌جهت اينجا
هنوز چشم به راهِ شاهزادگانِ شهرزادِ قصه‌گو نشسته‌ايم،
حالا سال‌هاست
که روسری‌های کهنه‌ی اين دَکه‌ی پُر غبار
گيسو به دهانِ بی‌چفت و بَستِ اين گيره
از حراجِ باد می‌ترسند.


آن سوتر، آنجا
کالسکه‌ی شکسته‌ای آنجاست
که ديگر از سنگفرش کوچه و
تَق‌تَقِ تَسمه‌ی نقره‌پوش
چيزی به ياد نمی‌آورد،
تنها کلاغی بر بند رَختِ ايوانِ روبه‌رو
با آب و تابِ نهنوی بی‌قرارش در باد،
خيال می‌کند
بر سيم پُر نِق‌ونوقِ تلگراف نشسته است.


نه کسی می‌آيد
نه کسی می‌رود
تا صبح روز بعد:
آسمان غمگين است،
يک خيابانِ خلوتِ بی‌انتها،
باد و برگ،
چک‌چک آرواره‌های چنار،
و دو تا عروسکِ پير بی گفت‌وگو
که به تيپای جاروی رفتگر ...!