وقتی که تنهایم
بیشتر خنده ام می گیرد
به تلخی دو دست قایق صفتم
که گاهی برای لبان تشنه ام
دایه
و زمانی برای گناهانم
ضامن
و کنون که می خواهند
تنگي شوند برای ماهی قرمز
درزهاشان
قطره قطره
از دست می دهد آب
و یقین مدتی بعد
لمس خواهند کرد تنی بی جان
توباور نکن،خبر نکن
تنگي شکست
که من
خنده ام می گیرد به تلخی دودست! ...
|