[behnam5555]

گواه ِشاهد ِصادق، در آستین باشد

داستان:

این ضرب المثل موقعی به کار می‌رود که گوینده در اظهار مطلب و مدعی در اثبات دعوی، ‏محتاج دلیل آشكار نباشد و امارات و قراین موجود بر اثبات حقیقت و حقانیت کفایت ‏کند.
اصل ضرب المثل بالا « عاشق، صادق بُوَد » و بعدها به درخواست موضوع و مطلب تحریف ‏شد که در ادامه به شرح ریشه ­ی تاریخی آن می‌پردازیم. ‏
بعد از انقراض سلسله­ ی تیموریان به خصوص درعصر صفویه، فساد و انحطاط اخلاقی در ‏شهرهای بزرگ ایران به ویژه شهر اصفهان رواج داشت چه وفور نعمت و ثروت بود و مردم ‏از امنیت و آرامش نسبی برخوردار بوده‌اند.
از طرف دیگر با در نظر گرفتن جمعیت مملکت، موسسات تربیتی و مربیان کافی و بسنده ‏وجود نداشت که مردم را با تعالیم اخلاقی و مذهبی و اندرزهای حکیمانه از شادی چه‌ها ‏‏(ملاهی) و منافی باز دارند و راه راست نیكی‌ها نفسانی و برتری‌های اخلاقی هدایت ‏کنند. به همین جهات و ملاحظات جوانان مرفه و بیکاره غالبا در میخانه‌ها و معروفه ‏خانه‌ها به سر می‌بردند و بعضی از آن­ها که عشق شهوانی عقل و دینشان را ربوده بود از ‏میان زنان معروفه، معشوقه می‌گرفتند و بر اثر رقابت و همچشمی جاهلانه هرچه ‏داشتند در راه جلب علاقه و محبت معشوقه‌های هر جایی نثار می‌کردند.
یکی از جهانگردان نیز در این زمینه چنین نوشته است: ‏
‏« ایرانیان تمایل جنسی زیادی دارند. در پاره‌ای موارد برای نشان دادن شدت علاقه خود ‏به زنی بازوی خود را با آهن تفته داغ می‌کنند و می‌خواهند بگویند که آتش عشق ‏دلشان از آتشی که بازویشان را داغ می‌کند سوزناکتر است. یکی از بزرگزادگان که با ‏من دوستی نزدیک داشت سوختگی­های متعددی را که در بازو و دیگر نقاط بدنش داشت ‏به من نشان می‌داد و می‌گفت این کار را برای اظهار شدت علاقه‌ام به یک زن صیغه‌ای ‏که همواره با زن اولم در جدال بود کرده‌ام.»