[BaHaReH]

داستان نیست ولی قشنگه...

وقتی یک آیینه بزرگ می شکنه و به قطعات خیلی کوچک تقسیم می شه باز هم هر قطعه از اونو بر داری و نگاه کنی عکس خودتو میتونی توی اون ببینی.

وقتی خداوند حضرت آدم رو آفرید از روح خودش در اون دمید تا جون بگیره زنده بشه و این همون مصداق آیه"نفخت فیه من روحی"یعنی از روح خود در او دمیدم است.یعنی تکه ای از روح آن خالق بزرگ باعث زنده شدن حضرت آدم شد و حالا امروز ما همون آیینه کوچیکایی هستیم که تکه ای از روح خدا رو داریم و اگه دقت کنیم می بینیم که همون خاصیت خلق کردن و خلاق بودن رو داریم