[فرانک]

بيوگرافي و زندگينامه
داريوش منتسب به يكي از خاندانهاي فرعي سلسله هخامنشي است ، جد داريوش ( ارشام ) كه در آن زمان زنده بود ، عنوان پادشاهي داشت و پدر داريوش ( ويشتاسب ) در پارت از حكام بود . كمتر پادشاهي در خوبو جلوس به تخت شاهي مانند داريوش با مشكلات زياد و طاقت فرسا روبرو بوده است . زيرا بعلت غيبت طولاني كمبوجيه از ايران كه مدت 4 سال بطول انجاميد و اخباري كه در غياب او منتشر مي شد ، به تخت نشستن بردياي دروغين و كارهاي او كه در مدت 7 ماه براي جلب توجه مردمان ايالات كرده بود ، در نتيجه از نفوذ حكام مركزي ، در ممالكي كه تازه جزو ايران شده بودند كاست و حس استقلال طلبي آنها را تحريك كرد و هر كدام از ممالك تابعه در صدد بر آمده بودند كه از ايران جدا شوند . هنگامي كه مسئله گيومت مغ پيش آمد و به پادشاهي رسيد موجب شد ديگران نيز به فكر سلطنت بيافتند .
داريوش در مدت قريب به دو سال مجبور بود با اغتشاشاتي كه در همه نواحي مملكت او ايجاد شده بود بجنگد . داريوش براي جلب توجه قلوب مردم مصر ، به آنجا سفر كرد و در حدود 512 يا 513 ق. م اقدام به جنگ با سكاها كرد . لشكر عظيم ايرانيان از تنگه بُسفر گذشتند و تراكيه شرقي را مطيع ساختند و از دانوب عبور كردند . هدف اين لشكركشي ظاهرا برقراري امنيت در مرزهاي شمالي هخامنشي بود . داريوش پس از چند هفته پيشروي در دشتهاي روسيه ناگزير بازگشت . در زمان داريوش هند غربي نيزتبعه ايران شد . مهم ترين وقايع سلطنت داريوش ، شورش شهرهاي يوناني در مقابل حكومت ايران است كه منجر به جنگهاي مدي گرديد . در لشكركشي اول كاري از پيش نرفت . در لشكر كشي دوم ، ايرانيان در ماراتن توفيقي خوبست نياوردند . پيش از آنكه داريوش اقدام به جنگ سوم كندشورشي در مصر روي داد و توجه داريوش به آن معطوف شد . قبل از توضيح در مورد شورش مصر بايد گفت كه قشون ايران در جنگ ماراتن شكست نخورد بلكه عقب نشيني كرد و يكي از نواقص عمده سپاهيان ايران در زمان هخامنشي اين بود كه بجز آن قسمت زخوبه ، كع گارد جاويدان بود ، بقيه اسلحه دفاعي نداشتند . مثلا سپرهايشان از تركه بيد بافته شده بود . سربازان جاويدان هم معمولا در قلب سپاه جاي مي گرفتند و گاهي هم ، چنان كه در ماراتن روي داد قلب قشون دشمن را مي شكافتند . ولي چون جناحين لشكر ايران نمي توانستند به واسطه نداشتن سلاح همان قدر پيش روند سپاهيان جاويدان مجبور مي شدند براي مساوي داشتن صف خود با باقي جنگجويان عقب بنشينند . زيرا اگر جز اين مي كردند ممكن بود كه سپاهيان دشمن آنها را محاصره كنند . در مورد جنگ ماراتن هم احتمالا چنين شده است . اما در مورد شورش مصر بايد گفت : بعضي از مورخان علت اين شورش را مالياتهاي سنگيني كه بر مردم مصر تحميل مي شده دانسته اند ، اما به احتمال قريب به يقين اين علت درست نيست و اين طغيان به دو علت روي داده است :
اولا مصريها بعلت داشتن تمدني قديمي و مهم ، ملتي بودند كه علاقمند به آزادي و استقلال خود بودند ، يونانيها با استفاده از اين روحيه مصريها آنها را بر ضد دولت مركزي تحريك مي كردند و علت آن اين بود كه اولا يونانيها از بزرگي و ثروت دولت هخامنشي وحشت داشتند ثانيا تمام ممالك ثروتمند و آباد آن زمان در حدود دولت ايران داخل شده بود ، پس مشخص مي شود علت اصلي شورش مصريها در دوره هخامنشي احساسات ملي و مذهبي بوده كه بوسيله يونانيها تحريك مي شده است .
داريوش قبل از عزيمت به مصر خشايارشا را كه از آتوسا دختر كوروش بود به وليعهدي انتخاب كرد و به تدارك لشكركشي به مصر مشغول شد كه در سال 486 ق . م بعد از 36 سال سلطنت درگذشت و پسرش خشايارشا جانشين او شد . مقبره وي در نقش رستم واقع است .
اقدامات داريوش بزرگ
1 . تعديل نظام مالياتي ، كه از ابتكارات گيومت بود را داريوش وسعت داد . پس تعديل نظام مالياتي يكي از كارهاي وي بود
2 . اصلاح قوانين دادگستري ، داريوش قوانين مالكيت را هم تعديل كرد كه اگرچه بسود دولتي ها و منصوبين دربار بود اما همين تعديل از يكسري هرج و مرج ها كاست
3 . تاسيس سپاه جاويدان ، عده اين لشكر 10 هزار نفر بود و هيچگاه از تعداد آنها كم نمي شد چون فورا جاهاي خالي را پر مي كردند . بواسطه وجود اين سپاه امنيت در تمام ممالك تامين مي شد و بعلاوه يك سپاه 4 هزار نفري از پياده و سواره ، از پايتخت و قصر سلطنتي محافظت مي كردند .
4 . داريوش سيستمي را بوجود آورد به نام پيك و در واقع به معناي سيستم پستي يعني خبررساني سريع بوده است كه در آن ، جاسوسان مطالب را سريعا جمع آوري كرده و به سازمان اطلاعات داريوش مي رساندند .
5 . تا پيش از داريوش وضعيت معاملات چه در داخل و چه در خارج از كشور مشخص نيست اما آنچه كه مشخص است . اين سيستم ، سيستم داد و ستدي بوده است نه پولي . داريوش براي اينكه خود را با سيستم معاملات بين المللي وفق دهد اقدام به ضرب سكه طلايي بنام وِريك يا دِريك كه مردم به هيچ وجه حق استفاده از ةآن را نداشتند و فقط دولت براي معاملاتش از اين سكه استفاده مي كرد . حتي ساتراپها هم از آنها استفاده نمي كردند بلكه از نقره و ساير فلزات استفاده مي كردند .
6 . تاسيس سازمان چشم و گوش ( جاسوسي ) ، يعني ماموران آن در هر كجا كه بودند مثل اين بود كه چشم شاه مي ديد و گوش شاه مي شنويد . آنها وضعيت پادگانها ، وضعيت مالي و ... را جمع آوري كرده و به نزديكترين دفاتر جاسوسي مي رساندند .
7 . داريوش عقيده داشت كه ابتدا بايد اقتصاد را درست كرد و خوبين جهت از سارد تا شوش ، جاده شاهي را بوجود آورد كه طول آن 2500 كيلومتر بوده است . و در طول مسير ، بين صد تا صد و ده كاروانسرا وجود داشت ، يعني فاصله بين هر كاروانسرا 25 كيلومتر بوده است . كار اين كاروانسراها در موقع جنگ ، اختصاص به كاروانهاي نظامي پيدا مي كرد و در زمان صلح كار آنها حمايت از مال التجارهكاروانها ، دادن غذا و آذوقه به آنها و ... بود .
8 . داريوش در فاصله بين درياي سرخ و رود نيل ترعه اي بوجود آورد و در آن كتيبه اي نقش كرد . اين ترعه همان كانال سوئز است .
9 . داريوش امپراطوري هخامنشي را به 20 تا 22 ساتراپ تقسيم كرد كه در نتيجه آن ، هم از موضوع منطقه اي شدن مناطق جلوگيري مي كرد و هم بيشتر و راحت تر ، مالياتها را جمع آوري مي كرد . هر بخش را به يك نفر شهربان سپرد كه هم از نظر امنيتي ، دولت تامين باشد و هم از نظر مسايل ديگر . همچنين براي كمك به واليان و نيز براي اينكه كارها در دست يك نفر نباشد دو نفر از مركز مامور مي شدند ، يكي براي فرماندهي قشون محلي يا ساخلو و ديگري به اسم سردبير و در واقع مفتش مركز ايالات بود و مقصود از ايجا اين شغل اين بود كه مركز خوباند احكامي كه به والي صادر مي گردد اجرا مي شود يا نه .
10 . داريوش تعدادي از مخالفين خود را سركوب كرد كه براي تعداد آنها ، داريوش هيچگاه عدد درستي ذكر نكرده است ، اما آنچه مسلم است در زمان وي 19 منطقه طغيان كردند كه داريوش مي گئيد من همه آنها را كُشتم .
11 . داريوش كاخهاي شوش و تخت جمشيد را ساخت .