ديدي آخر دل ما را شكستي ***رفتي و رشته الفت گسستي
ديده دريا شد از دوري رخت اي صنم*** قطره قطره بشد دل ز ديده روشنم
عشقت زده آتش به مغز استخوانم*** سوزد ز تاب دوريت جانا روانم
تا كي پويد دل ره غمت آرام جانم ***تا چند از دستت رسد به مه آه و فغانم
مه جبينا نما ابروي هلالت*** ديده كن روشن از پرتو جمالت
چهره بنما كه جان دهم*** طره بگشا كه وار هم*** از شكنج غمت نگارم
روشن از ماه روي تو*** شد جهان چو موي تو*** تيره گرديده روزگارم
بر رهت نهاده ام هر دو ديده چون يعقوب*** در غمت نشسته بس نمودم صبر ايوب
چون بر بستان ابر آذاري***يا چون بلبلي از عشق نو گلي بنمايم زاري
شور شيريني همچون فرهاد***جان شيرينم دادي بر باد*** از تيشه غم كندم بنياد
دوستان به هم آميزيد**و ز قدح شرر انگيزيد**از حسود همه بگريزيد**خاك غم به سرش ريزيد
سالك به جهان از جور زمان ايمن نتوان ز قدح مي زن شادان و خندان
سالک اصفهانی
تصنیفی زیبا در دستگاه ماهور
با صدای استاد ایرج