[مهسا69]

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

ای آفتاب رخ بنما از نقاب ابر

کان چهره مشعشع تابانم آرزوست

بشنيدم از هوای تو آواز طبل باز

باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست

گفتی ز ناز مر نجان مرا برو

آن گفتنت که بيش مرنجا نم ارزوست

ای باد خوش که از چمن عشق ميوزی

بر من بوز که مزده يی ريحانم آرزوست

اين اب و چرخ همچوسيلي ست بی وفا

من ماهی يی نهنگم و عمانم آرزوست

باالله که چرخ بی تو مرا حبس ميشود

اواره گی به کوه و بيابا نم آرزوست

هر چند مفلسم نپذ يرم عقيق خرد

کان عقيق نادر ارزانم آرزوست

زين خلق پر شکايت گريان شدم ملول

آن های و هوی نعره مستانم آرزوست

يک دست جام باده و يک دست زلف يار

رقصی چنين ميانه ميدانم آرزوست

زين همرهان سست عناصر دلم گرفت

شير خدا و رستم داستانم آرزوست

گفتم يافت می نشود جسته ايم ما

گفت آنکه يافت می نشود آنم آرزوست

گويا ترم ز بلبل اما ز رشک عا م

مهريست بردهانم و افغانم آرزوست

من هم رباب عشقم و عشقم ربابيست

ان لطفهای زخمه رحمانم آرزوست