[ابریشم]

دارايي، هم مايه ي سربلندي و آسايش است و هم سبب خواري و پريشاني. اگر به آيين خرد صرف شود آفريننده ي شادي و برآورنده ي نام نيك است، اما اگر بنهند و نخورند يا چنانكه بايد بكار نبرند بهاي سنگ و گوهر شاهوار يكي است. ((بزرگمهر))

آن قدر بر مال دنيا حريص مباش كه براي از دست دادنش اندوهناك شوي. ((سقراط))

آن كس كه مالك نفس خويش نيست آزاد نخواهد بود. ((اپيكتتوس))