آنچه خوبان همه دارند...
نفس هایت، معجزه مسیح است و چشمانت، جسارت موسی.
ایوب، فصلی از صبوری تو است؛ آن هنگام که صفحات جاهلیت را ورق می
زدی و استخوان هایت را سرمای آن همه بی خبری، می سوزاند. نوح بودی؛
وقتی که آخرین کشتی نبوت را بر اقیانوس سخن چینی ها و بغض ها می
راندی؛ بی آنکه بادهای هرزه کینه و جهل، روح استوارت را بلرزاند.
تو آن آخرین فرستاده ای که تمام رسولان خداوند، به ستایشت برخاسته اند.
تو آن خاتم عشقی که تا جهان باقی است، آزادگان زمین، به پابوسی ات می
شتابند.