[GolBarg]

گل ارکیده

شاخه ای تکیده گل ارکیده با چشمای خسته لبهای بسته

غم توی چشماش آروم نشسته شکوغه شادیش از هم گسسته آه

آشنای درده خورشیدش سرده تو قلب سردش غم لونه کرده

مهتاب عمرش در پشت پرده هر ماه سالش پائیز سرده آه

دستای ظریفش تو دست مادر پیکر نحیفش چون گل پرپراز محنت و درد آروم نداره

سایه سیاهی رو بخت شومش ارکیده تنهاست زیر هجومش طوفان درد پایون نداره

دست من وتو می تونه باهم قصری بسازه با رنگ شبنم

شکوفه ای که غمگین و سرده گل ارکیدست نمیره کم کم

بیا نذاریم گل ارکیده گلی کگه چهرش پاک وسفیده

که توی پاییز شاخه بیده بهار ندیده بمیره کم کم

دستای ظریفش تو دست مادر پیکر نحیفش چون گل پرپراز محنت و درد آروم نداره

سایه سیاهی رو بخت شومش ارکیده تنهاست زیر هجومش طوفان درد پایون نداره