با اجازه ی آقای نقده عزیز
این شعرو من وقتی بچه بودم، مامانم یادم داد، الان با دیدن این تایپیک دوباره یادم افتاد، نوشتنش خالی از لطف نیست(به زبان شیرین پاوه ای):
کته سافه عاله کی
میاو میاو چی که ری؟
ای گربه ی نرم و پشمالوی قشنگ
چرا داری میو میو میکنی؟
اوراتا یا ته ژنه تا؟
واچه بزانو چیش وه ری؟
گشنه ته یا تشنه ته؟
بگو ببینم غذا چی میخوری؟
کت به چه کیت چکونی؟
چه نی شا زلی که ری؟
بچه هات کجان؟
چه جوری بزرگشون میکنی؟
ئه گه ر من نانت نه دو،
نانشا چکو په ی به ری؟
اگه من بهت غذا ندم،
از کجا واسه شون پیدا میکنی؟
مه ته رسه بو یا نه ما
خو عه زیه تت مه که رمی
نترس، بیا خونه مون
ما که تو رو اذیت نمیکنیم
من و حه مه و ئه دیبه
تریتو ماسیت پی کرمی...
من و محمد و ادیبه
برات تلیت ماست درست میکنیم!
متاسفانه نمیدونم بقیه داشت یا نه، یادم نمیاد!
