[رزیتا]

« قسمت سی و سوم »

قرار بود ساعت نه بریم دنبال مهربان بعد از اونجا بریم دنبال داریوش و مریم و با یه ماشین حرکت کنیم . اصرار من مبنی براینکه حرکت ر وبذاریم برای فردا صبح ، سودی نبخشید . پدرام و داریوش با گفتن رانندگی تو شب لذت بخشه ، به حرفم ترتیب اثر ندادن . راس ساعت نه جلوی در خونه مهربان بودیم . توی ماشین منتظرش نشسته بودیم و سارا مرتب خمیازه می گشید .
پدرام پرسید :
-میشه یه سوال بپرسم ؟
-بفرمائید
-واسه چی برای اومدن مهربان اصرار می کردی ؟
-می خوام توی این سفر این دونفر به هم نزدیک کنم . منظورم داریوش مهربانه .دستش رو به فرمون تکیه داد و ستون بدنش کرد .
-ولی من فکر می کردم تو و داریوش...
-شما همیشه در مورد من اشتباه فکر می کنید . داریوش برای من یه دوست ، یه برادر و ...
حضور مهربان بحثمون رو خاتمه داد .جلوی در خونه داریوش اینا از ماشین پیاده شدم . هنوز در نزده بودم که در باز شد و مریم و داریوش ساک به دست از خونه بیرون اومدن .
-سلام بچه ها .
-سلام .
داریوش درو پشت سرش بست و گفت :
-خوب بریم
-چرا درو بستی ؟می خواستم حال خاله رو بپرسم .
-خونه نیستن ، رفتن مهمونی .
پدرام پیاده شد و امود طرف داریوش و باهاش دست داد.
-خوب بریم ؟
-می ریم داریوش ، چقدر عجله داری ؟
-یعنی تو عجله نداری ؟
-نه ، من اول می خوام با یه نفر آشنا بشین .
سرش رو نزدیک گوشم آورد و گفت :
- دختره ؟
-بله .
-خوشگله ؟
-بله
- می شناسمش ؟
-مگه بیست سوالیه ، الان می بینیش .
بعد در ماشین رو باز کردم .
-بیا پایین .
مهربان در مقابل چهره حیرت زده داریوش از ماشین پیاده شد .
ایشون مهربان حسینی ، آقا داریوش و پدرام خان که معرف حضور هستن ،ایشونم خواهرشون مریم خانوم .
مریم جلو اومد و با بوسیدن صورت مهربان ، بهش خوش امد گفت . مهربان نگاه قدر شناسانه ای بهم کرد ، ولی هیچی نگفت .
کنار کشیدم تا داریوش جلو بنشینه ، ولی مریم پیش دستی کرد و با پرورویی نشست روی صندلی جلو و سارا رو بغل گرفت . داریوش با افسوس سر تکون داد و ساک هاشون رو گذاشت صندوق عقب ماشین . بدون اینکه به پدرام نگاه کنم ، که متوجه حال خرابم بشه ، سوار شدم و بعد مهربان و داریوش هم کنارم نشستن . پدرام با چند لحظه تاخیر سوار شد و با بسم ا.. ماشین روشن کرد .
-آقا پدرام می شه این نوار رو بذارید ، من این نوار رو خیلی دوست دارم .
-آقا پدرام ، بفرمائید میوه .
-چای بریزم ؟
-چیپس بزارم دهنتون ؟ این بسته ها رو امتحان کنید خوشمزه است .
چشما مو بستم تا حرکات سبک مریم ، اعصابمو به هم نریزه . داریوش و ممهربان جدا از این جو آهسته با هم صحبت می کردن .
سارا خودش رو کشید عقب .
-خاله پریا ، من بیام بغل تو .
دستام رو باز کردم و گفتم :
-بیا عزیزم
خودش رو انداخت تو بغلم و لحظاتی بعد به خواب رفت .
نگام ر به سیاهی شب دوختم و زمزمه کردم :
-جاده چالوس قشنگی و زیبائیش فقط مال روزه ، نه شب .
-حق با شماست .
پدرام با این حرف می خواست بگه ، که تمام حواسش پیش منه . نه پرحرفی های مریم .
نگام رو به سمت آینه چرخوندم ، جایی که دو تا چشم انتظارم رو می کشید . بازم دلم لرزید ، چقدر به اون نگاه مهربون احتیاج داشتم .
نگاهم رو دزدیدم ، حس مردم تاب اون نگاه رو ندارم ، اگه بازم نگاش می کردم ، اختیار از دست می دادم و دستهام رو دور گردنش حلقه می کردم و بهش می گفتم ، چقدر محتاج اونم و چقدر دوستش دارم .
با توقف ماشین به خودم آومدم .
-اتفاقی افتاد ؟
-نه ، فقط نگه داشتم تا جاتون رو با مریم خانوم عوض کنی . شما که خال خوابیدن ندارید ، ولی ایشون خوابشون می آد و اینجا راحت نیستن .
مریم خمیازه ای کشید و گفت :
نه ، من راحتم .
پدرام بی توجه به حرف اون ، از ماشین پیاده شد و در سمت منو باز کرد و سارا رو که مست خواب بود ، از آغوشم جدا کرد .
حس کردم چقدر جابه جایی نیاز داشتم ، دست و پام به طور محسوسی خواب رفته بود . آهسته از ماشین بیرون خزیدم ، مریم هم با بی میلی از ماشین بیرون اومد . کاملا مشخص بود که غافلگیر شده، وگرنه هیچ علاقه ای به این جا به جایی نداشت و داخل ماشین نشست و با خشم درو بست . داریوش و مهربان هم از خواب پریدن . جای مریم نشستم و پدرام آهسته سارا رو در آغوشم گذاشت و بعد نگاه مهربونش رو به صورتم دوخت .
-راحتی ؟
بدون اینکه نگاش کنم زمزمه کردم :
-بله ممنون
صدای داریوش ، نگاهش رو از صورتم جدا کرد .
-پدرام جان ، می خوای من بنشینم .
-نه ممنون ، هنوز می تونم بنشینم خوابم نگرفته .
-خسته نشدی ؟
نگاهش رو به صورتم دوخت :
-نه تازه می خوام انرژی بگیرم
دلم مالامال از امید شد ، چقدر امشب حرفاش دو پهلو بود .
بی اختیار لبخند زدم .اونم لبخندی به روم پاشید و آهسته درو بست و ماشین دور زد و کنارم قرار گرفت . زمان زیادی نگذشت که دوباره داریوش خواب رفت .
برگشتم و به چشم های خمار مهربان لبخند زدم :
-بد خواب شدی ؟
-طول می کشه تا دوباره خوابم ببره .
-می خوای ضبط رو خاموش کنم ؟
-نه برام فرقی نمی کنه ، روشن باشه بهتره ، شما هم خوابتون نمی گیره .
نگام رو چرخوندم طرف مریم ، با نفرت صورتش رو برگردوند و چشماشو بست . متعجب از این حرکتش روم رو برگردوندم و به مقابل خیره شدم .
سارا به نرمی در آغوشم فرو رفته بود . موهاشو از روپیشونیش کنار زدم و خم شدم و بوسه ای رو پیشونیش گذاشتم .
پدرام متوجه این حرکتم شد . با دست راست آروم موهای دخترش رو نوازش کرد و بعد صدای ضبط رو کمتر کرد .
-می تونی برام چایی بریزی ؟
-بله
با دست آزادم لیوان رو به طرفش گرفتم :
-لطف کنید اینو نگه دارید .
لیوانو از دستم گرفت و نگه داشت جلوم فلاسک چای رو از جلوی پام برداشتم و لیوانش رو پر از چای کردم .
-کافیه خانومی ، بیشتر از این پرش نکن .
در حالی که لحن کلامش هیجانی وصف ناپذیر به دلم پاشیده بود ، گفتم :
-براتون خوبه ، جلوی خواب آلودگی تون رو می گیره .
خندید :
-پس فقط به خاطر خودته ، نه !
-خوب آره ، خوابتون ببره و اتفاقی بیفته ، به ضرر خودتم تموم می شه .
-مطمئن باش به خاطر تو هم شده ، چشام سنگین نمی شه .
-امیدوارم
-پس حرف بزن ونذار خوابم بگیره .
-فکر نمی کنم من و شما حرف مشترکی برای گفتن داشته باشیم .
-چرا اینطور فکر می کنی ؟
-مگه غیر از اینه؟تو ذهن شما پراز سوءتفاهم نسبت به منه و هر حرف و حرکت من باعث می شه شما فکرای منفی در موردم بکنید .
-بهم حق بده .
-من به شما هیچ حقی نمی دم .شما حق ندارید در مورد من فکرای بد کنید .
-باشه آروم تر ، چرا عصبانی می شی ؟
-دست خودم نیست . اتفاق های گذشته آزارم می ده .
سارا رو روی دستم جا به جا کردم . کتش رو از کنار دستش برداشت و گرفت طرف من .
-اینو بذار زیر سرش و دستتو بیرون بیار .
حرفش رو اطاعت کردم و کاری که گفته بود . انجام دادم . دستم رو از زیر سر سارا بیرون کشیدم و به جاش کتش رو گذاشتم .
-چروک می شه .
-مهم نیست ، اونجوری دست تو خسته می شه .
-ممنون
خودم رو کشیدم کنار پنجره و سرم رو به شیشه تکیه دادم . سارا حرکتی به بدنش داد. موهاشو نوازش کردم ، می دونستم چقدراز این کار خوشش می آد .
سرم به شیشه تکیه داده بودم و زیر لب همراه خواننده زمزمه می کردم ، که صداش دنیای ذهنم رو به هم ریخت .
-به چی فکر می کنی ؟
-به همه چی و به هیچ چیز .
به نرمی خندید
-چطوری به همه چی فکر می کنی و به هیچ چی فکر نمی کنی ؟
- چشمام رو که می بندم ،دلم می خواد به هیچ چی فکر نکنم ، ولی همه چیز خودش یه ذهنم هجوم می آره . می خوام تنهایی و بی کسیم رو فراموش کنم . ولی تنهایی جلوتر از من حرکت می کنه ، درست مثل قصه غصه هام تمومی نداره
-چرا تو فکر می کنی تنها و بی کسی . اگه تو این جوری می گی پس من چی باید بگم ؟ سارا چی ؟
-شما همدیگه رو دارید .
-شما هم پدرت رو داری و اگه بخوای قبول کنی شراره رو .
آهسته خندیدم . سرش رو لحظه ای به سمتم چرخوند .
-می خندی ؟ کجای حرفم خنده داربود ؟
-هیچی فراموش کنید چایی تون یخ کرد . عوضش کنم ؟
لیوانش رو برداشت و گفت :
-خوبه ممنون . می شه قند بهم بدی ؟
یه قند به طرفش گرفتم . به جای اینکه دستش رو بالا بیاره ، دهنش رو باز کرد . قند رو توی دهانش گذاشتم .
-ممنون
جرعه ای از چاییش رو خورد ودوباره گفت :
-اگه خوابت می آد ملاحظه منو نکن ،نمی خواد به خاطر من بیدار بمونی .
- نه ممنون ، خوابم نمی آد .
-می ترسی ؟
-از چی باید بترسم ؟
-که خوابم ببره
-نه چون بهتون ایمان دارم .
-جالبه
-شما چی خسته نیستید ؟
-من نه ، رانندگی رو دوست دارم.
-کاش منم رانندگی بلد بودم ، اون وقت جامو باهتون عوض می کردم .
-اون وقت تو فکر می کنی ، من همچین کاری می کردم ؟
-میل خودتونه ، من فقط دوست داشتم بهتون کمک می کردم . اینم فقط در حد یه آرزو بود .
-خوب اون جوری به جای شمال ایران ، از شمال بهشت سر در می اوردیم .
با بدجنسی گفتم :
-بهشت یا جهنم ! از کجا می دونید بهشتی هستید یا جهنمی ؟
-به من شک داری یا به خودت ؟
-اگه بهشت و جهنمی در کار باشه ، جای من ته جهنمه .
-ولی من اینجوری فکرنمی کنم . من توی چهره تو خیلی وقته اثری از گناه نمی بینم
-اونم مدیون شمام . اگه حضور شما نبود ، نمی دونم الان کجا بودم ؟ شاید تا گردن توی لجن فرو رفته بودم .
-من نه نصیحت کردم نه راهنمایی ، این خودت بودی که راهتو پیدا کردی .
زمزمه کردم :
-اگه تو نبودی ...
-چیزی گفتی ؟
-نه ! نه ! با شما نبودم .
چشمام رو بستم و پیش خودم تصور کردم ، که فقط من و اون توی ماشینیم . بدون حضور مریم یا مزاحمی ، توی جاده ای پیش رویم که انتهاش به بهشت ختم می شه .
به بهشت زندگیم . به دنیایی که من و اون می تونیم کنار هم بسازیم .
با توقف ماشین از رویای شیرینی که می رفتم توش غرق بشم ، بیرون اومدم .
-چی شد ! رسیدیم
خندید :
-خیلی عجله داری ! تازه سه ساعته که راه افتادیم . هنوز سه ساعت دیگه داریم ، شاید هم بیشتر . یه جورایی خوابم گرفته ، می خوام جامو با داریوش عوض کنم .
داریوش خمیازه ای کشید و گفت :
-من بیدارم . الان یه آب به صورتم می زنم و حالم جا می آد . تو هم یه ساعتی بخواب خستگیت در می ره .