[رزیتا]

« قسمت چهلم »

صبح روز جمعه بود وهوا مثل جمعه ها گرفته و دلگیر . بارونی که از نیمه شب شروع شده بود ، همچنان می بارید . با بی حالی پشت پنجره نشستم و به ریزش بارون نگاه کردم . پدرام و سارا ساعتی پیش رفته بودن بیرون و بابا هم رفته بود شرکت .
حسنی به مکتب نمی رفت ، وقتی می رفت جمعه می رفت . همیشه کاراش برعکس بود شراره هماز خونه زده بود بیرون ، حالا به چه قصدی نمی دونم !
دو سه روزی بود از دوبی و کیش برگشته بودن . تو این مدت اصلا باهاشون برخورد نداشتم . نیمه شب رسیدن بودن من خودم رو به خواب زدم و صبح هم تا از خونه بیرون نرفتن ،نرفتم پایین . فقط یه بسته کادوپیچ بزرگ پشت در اتاق بود منم از خوشحالی پرت کردم گوشه اتاق و توی اون سه روز باهاشون روبه رو نشدم . اونا هم هیچ سراغی نگرفتن . فقط صداشون شنیدم از پدرام در باره شرکت می پرسیدن وپدرام درباره کارای شرکت توضیح می داد فقط همین ! من حتی اندازه کارای شرکت هم ارزش نداشتم .
خونه هم سکوت فرو رفته بود و فقط صدای قطره های بارون سکوت رو می شکست محو تماشای بارون بودم ، صدای تلفن ذهنم رو خط خطی کرد :
-بفرمائید
-سلام عزیزم
-سلام و زهر مار . تو هنوز زنده ای ؟چی می خوای از جونم ؟
-خودتی نانازی ، یه مدتیه ندیدمت ، دلم برات تنگ شده .
-مرده شور تو واون دلت رو ببرن ، دلت بازم هوس کتک کرده ؟
-حالا واسه من بادی گارد می گیری ؟ نشونت می دم .
-مال این حرفا نیستی . بدبخت برو به جهنم .
-قطع نکن کارت دارم .
-ولی من کارت ندارم.
-چرا من کارت دارم ، پاشو بیا اینجا تا بهت بگم .
-خفه شو احمق.
-نمی آی ؟
-برو گم شو عوضی . من ان کسی که تو فکر می کنی نیستم .
-او او . من آمارت رو دارم ، تو هنوز بهمن رو نشناختی .
-دست از سرم بردار
-می خوای دست از سرت بردارم، می خوای اذیتت نکنم ؟ یه شرطی داره.
-چه شرطی ؟
-یه مدتی با من باش ، بعدش تو برو سی خودت ، ما هم می ریم سی خودمون .
-وقتی دیگه برام آبروم نمونده ها ؟
-اون دیگه پای خودته .
-من نعش گندیدمو هم ، اجازه نمی دم بذارن رو دوشش تو ، لاشخور .
-پس بچرخ تا بچرخیم . من شوخی سرم نمی شه ، رحم ندارم . یه بلایی سرت می آرم .
-خفه شو . برو هر غلطی می خوای بکن .
گوشی رو گذاشتم و دویدم طرف پله ها
وقتی رسیدم تو سالن ، صدای زنگ در بلند شد . با ترس ووحشت گوشی ر وبرداشتم .
-بله ؟ کیه ؟
-منم پریا باز کن
-تویی شراره؟ مگه کلید نداری ؟
-نه ، باز کن خیس شدم .
درو باز کردم و رفتم تو اشپزخونه و پشت پنجره به انتظار ایستادم . خواستم بدونم چی باعث شده که این موقع و تو این هوا بره بیرون . وقتی ماشین شراره جلوی ساختمون توقف کرد ، با دیدن مریم خشمی گذرا از ذهنم عبور کرد .
-این دیگه اینجا چی می خواد ؟
مریم و شراره از ماشین پیاده شدن و با عجله دویدن طرف پله ها . اون اینجا چی می خواست ؟ تا اونجا که یادم می اومد ، اونا هیچ رابطه دوستانه ای نداشتن .
برای پیدا کردن جواب سوالم ، رفتم پیشوازشون :
-سلام .
-سلام عزیزم .
-سلام پریا !حالت چطوره ، نمی دونی چقدر دلم برات تنگ شده بود .
تو دلم گفتم :
«برو گم شو دختره چاپلوس . هنوز یه هفته بیشتر از آخرین دیدارمون نگشته »
به سردی پاسخ بوسه اش رو دادم و رفتم تا براشون چایی بریزم . وقتی برگشتم لباسشون رو عوض کرده بودن و روی مبل های سالن نشسته بودن . اونقدر به سر و وضعش رسیده بود ونگو . یه کت و شلوار خیلی قشنگ با یه شال هم رنگ پوشیده بود ، یه ارایش کم رنگ هم کرده بود .
سینی چایی رو جلوشون گذاشتم و در جواب تشکرشون لبخند کوتاهی زدم و رفتم جلوی تلویزیون نشستم ، به ظاهر خودم رو سرگرم نشون دادم .
شراره به مریم گفت :
-اره می گفتم ، هر جور شده بود گشتم ،تا سفارشاتت رو پیدا کنم.
-ببخش تورو خدا ، تو زحمت افتادی .
-نه عزیزم ، چه زحمتی . دوستی مال همین موقع هاست دیگه .
از تعجب کم مونده بود شاخ دربیارم . اینا کی اینقدر با هم صمیمی شده بودن ، که مریم خانوم سفارش هم بهش داده بود .
-شراره جون پس سارا کجاست ؟
-با پدرام رفتن بیرون . دیگه باید پیداشون بشه .
تازه فهمیدم چرا مریم با شراره صمیمی شده ! اون از یه راه دیگه وارد شده . به دست آوردن دل شراره و نزدیک شده به پدرام ، از طریق اون .
-نمی دونی شراره ، تو اون چند روزی که شمال بودیم چقدر به ما خوش گذشت ،چقدر دلم براشون تنگ شده ، انگار به وجودشون عادت کردم .
شراره به طعنه گفت :
-مریم جون ، با منم آره ؟
خندید و روبه من گفت :
-پریا جون ، نمی دونی چه لقمه ای برات گرفتم .
برگشتم طرفش .
-لقمه چی ؟
خندید .
-یه خواستگار برات پیدا کردم ...
حرفش رو قطع کردم .
-یواش تر برو من هم سوار شم ، اگه خوبه چرا واسه خودت نگه نمی داری .
-آخه با شرایط من نمی خونه ، ولی تو چرا !
-حالا کی گفته من قصد ازدواج دارم ؟
-وا یعنی چه ؟بالاخره هر دختری باید بره ، حالا یکی زود و یکی دیر .
-شراره می دونه من خیال ازدواج ندارم ، مگه نه ؟!
شراره رو به مریم گفت :
-راست می گه مریم جون ، تورو خدا بی خیال پریا شو . می ترسم یه آبروریزی دوباره راه بندازه .
شونه هاشو بالا انداخت .
-میل خودتونه ، من گفتم شاید ثواب شد .
-چراغی که به خونه رواست به مسجد حرامه مریم جون . دودستی بچسب و ولش نکن .
روم رو برگردوندم و نگام رو دوختم به تلویزیون .
-دختره ترشیده ایکبیری .
مریم یه چیزایی حس کرده بود . می دونست حضو من تو این خونه و رابطه نزدیک من و پدرام ، به اون اجازه اجرای نقشه اش رو نمی ده واسه همین می خواست منو از این دایره بیرون کنه .
صدای زنگ در بلندشد شراره با شادی از جا پرید .
-خودشه داماد آینده .
دلم لرزید و پاهام بی حس شد . حس کردم بغض گلوم رو رگفت و انعکاس اون چشامو ابری کرد . همه دست به دست هم داده بودن تا پدرام رو ازمن بگیرن . حتی شراره هم داشت برعلیه من توطئه می کرد .
-تو طئه ؟!اون فقط می خواد واسه برادرش زن بگیره . توطئه چیه ؟
-توطئه بالاتراز این حضور مریم توی زندگی اون ؟
همه دنیا انگار دست به دست هم داده بودن تا اونو از من بگیرن .
سم رو به سمت در ورودی چرخوندم ، تا اومدنش رو ببینم ، در حقیقت می خواستم برخوردش رو با اون ببینم . می خواستم احساسش رو نسبت به اون ارزیابی کنم .
درباز شد و سارابا چتر قشنگش ، در حالی که یه عروسک بزرگ تو بغلش بود واومد تو .
-سلام عمه شراره .
-سلام خانومی ، ببینم چی داری ؟
چترش رو انداخت وسط سالن و رفت طرفش .
-ببین یه عروسکه ، قشنگه ؟
-آره خیلی قشنگه .
مریم با چاپلوسی جلو رفت و جلوش زانو زد .
-سلام سارا خانوم ، خوبی خاله ؟
سارا یه قدم به عقب برداشت و آهسته سرش رو تکون داد یعنی آره .
-چه عروسکی می دی منم ببینم ؟
دستش رو پس زد و گفت :
-نه مال خودمه .
بعد از کنارش دوید و رفت طرف پله ها .
نگام چرخید به سمت پدرام . با موها و لباس نمدار وارد شد وبلند واضح سلام کرد . مریم از جا بلند شد و کنار شراره ایستاد و با شرمی ساختگی رو پایین انداخت .
-سلام آقا پدرام .
-سلام، مریم خانوم حال شما ؟چه عجب این طرفا ؟
-اختیار دارید ، ما که همیشه مزاحم شما هستیم .
-این چه حرفیه ، شما مراحمید .
شراره جلو رفت و نایلون های میوه رو از دستش گرفت گفت:
-حسابی خیس شدی ، مگه مجبوری زیر بارون بمونی .
-بارون رحمته ، خواهر من .
-آره ، ولی اگه مریض بشی سر تا پات می شه زحمت ، حالا برو لباساتو عوض کن و بیا تا برات چایی بیارم .
-باشه ممنون . الان می آیم .
بعد رو به مریم که همچنان ایستاده ود و تماشایش می کردو گفت :
-چرا سرپائید مریم خانوم ، بفرمائید بنشیند ، الان خدمت می رسم ، سارا کجاست ؟
-رفت بالا .
-پس من الان برمی گردم .
بعد از جلو رد شد و بدون اینکه منو ببینه بالا رفت . نمی دونم از قصد منو ندیده گرفت یا اونقدر خودمو توی مبل مچاله کرده بودم ، که به دیدش نیومدم . حس کردم یه چیزی رو دلم سنگین شد . وقتی رفتارش رو با مریم با خودم مقایسه می کردم ، به احساسش شک می کردم . شاید واقعا اون هیچ احساسی به من نداشت ؟
مریم و شراره برگشتن سر جاشون و مشغول بگو و بخند شدن ، نمی دونم چه موضوعی اینقدر براشون خنده دار بود ؟ مجله دستم رو با حرص ورق زدم . چند لحظه بعد صدای قدم هاش که از پله ها پایین می اومد نگاهم رو از مجله جدا کرد . انگار اون امروز قصد داشت با رفتارش دل منو به آتیش بکشه . روم برگردوندم تا نبینمش ، انگار خودش می دونست وقتی بلوز و شلوار سفید تنش می کنه چقدر برازنده می شه .
بلند شدم و از پشت سرش عبور کردم و رفتم تو آشپزخانه . صداشو شنیدم که رو به مریم می گفت :
-خیلی خوش اومدید .
-قصد مزاحمت نداشتم . شراره جون رو بیرون دیدم ، اصرار کردن که بیام خونه ، این بود که مزاحم شدم .
-اختیار دارید ، خوشحالمون کردید .راستی شراره ، دختر آتیش پاره ات کجاست ؟ندیدمش .
دلم ریخت پایین . این حرفش ، یعنی منو به عنوان خواهر زاده اش قبول کرده .
-نمی دونم ،الان همین جا بود چطور ندیدیش ؟
-اصلا متوجه اش نشدم .
شراره با کنایه گقت :
-آره مریم جون ، از بس با دیدن تو خوشحال شده ، پریا رو یادش رفت .
دستامو مشت کردم ، تا صدام درنیاد و حرفی نزنم .
-آقا پدرام ، الان داشتم از خاطرات شمال واسه شراره جون می گفتم . انگار همین دیروز بود ، خیلی خوش گذشت .
-درسته ، خیلی سفر خوبی بود . به نظرم واسه همه لازم بود ، به من که خیلی خوش گذشت .
-با وجود همسفرایی مثل شما و سارا ، سفر خاطر انگیزی .
-شما لطف دارید ، راستی داریوش چه کار کرد ؟ با خانواده صحبت کرد ؟
-تقریبا قضیه حل شده ست فقط مشکل مامان اینا ، تنهایی مهربان که اونم با صحبت رفع شد . اونقدر از مهربان خوششون اومد نگو.
-ان شاا.. خوشبخت بشن . اصل داریوش و پریان که می خوان با هم زندگی کنن .
-بله ؟
-آخ ببخشید ، منظورم مهربان بود ، پس چی شد این چایی شراره خانوم ؟
-وای وای یادم ، الان ..
-بنشین خودم می آرم . تو پیش مهمونت باش.