[حسن رحمانی]

امیر عبدلی فر
هنرمند ارزنده صداوسیمای مرکز کرمانشاه (شبکه زاگرس) ، 23/1/1390 برحمت خدا رفت.
خداوند از او راضی باشد.
امیر عبدلی فر، جوان پر انرژی سال های دور برنامه های سیمای صبح جمعه کرمانشاه بود. مردم کرمانشاه او را می شناسند. همان که جمله " گمان نیه کم، فلانی" را بر سر زبان ها انداخت. مجموعه ای بود، طنز انتقادی، با نظارت و کارگردانی استاد غلامحسین لطفی، که با اجرای خوب و نمکین امیر عبدلی فرو هنرمند همکارش اردشیر قبادی (بازیگر مشهور فیلم کرایه نشینی)، با بازیگران توانمند و علاقمند آن سالهابخصوص مرحوم نصرت ا... سیافی، هنرمند ارزشمندی که هم کارگردان بود، هم بازیگر، بعلاوه پیشکسوتان عرصه بازیگری استاد داریوش گراوندی در نقش بیادماندنی " گل مراد "، سرکار خانم ثریا شیرزادی – پیر عرصه نمایش و بازیگری -، ماشا ا... وروایی، محمد حبیبیان و بنده حقیر حسن رحمانی و تعداد زیادی دیگر که اسامی آنها در خاطرم نیست؛ در تلویزیون صبح جمعه کرمانشاه بر روی آنتن میرفت و طرفداران بسیار زیادی در میان مردم کرمانشاه برای خود پیدا کرده بود. ((گمان نیه کم فلانی)) رسالت واقعی یک طنز انتقادی را بر دوش داشت. بعلاوه طنز، مسائل و مشکلات روز جامعه به تصویر در می آمد و برای مخاطب جالب و باور نکردنی بود. و این ماجرا با اجرای خوب امیر عبدلی فر بود که در قاب تصویر با عصایی که به دست داشت و مهمتر از همه لبخند پر شور و نشاطش بیننده را میخکوب دیدن برنامه میکرد. او مجری خوبی هم بود. اجرای خوب و صادقانه اش در برنامه زنده برگریزان، بیاد ماندنیست.
هنوز هم باورنکردنیست، گفتن کلمه "مرحوم" برای امیر عبدلی فر . . .
هنوز هم همکاران قدیم و جدیدش، مات و مبهوت نبودن او هستند . . .
بخصوص استاد او، یار و یاور همیشگی اش، دوستی که از برادر برایش صمیمی تر بود، استاد عبدالرضا بحرایی . . .
مرحوم امیر عبدلی فر، دست راست استاد عبدالرضا بحرایی بود. استاد بحرایی، کارگردان، نویسنده، تهیه کننده و بازیگر قدر قدرت رادیو و تلویزیون کرمانشاه است که درخشش او در مجامع جشنواره ای همیشه برای مرکز کرمانشاه افتخار آفرین بوده است.
در همه نمایش های رادیویی نوع "الف" و "ب" و آیتم های میان برنامه ای، این امیر عبدلی فر بود که شور و نشاط استودیوی استاد بحرایی بود.
همه فن حریف در همه گوشه های استودیو، حضور داشت. بازیگری میکرد، نویسندگی میکرد، صدای افکت های مختلف را اجرا مینمود، صدابرداری میکرد، و با تقلید صداهای مختلف، در نقش های مختلف در یک نمایش، ظاهر میشد. و چه با نمک و زیبا با لهجه های مختلف مردم کرمانشاه، آشنایی داشت. همراه و همکار صمیمی بود با بازیگر بنام رادیو، "اسعد محمدی" در سریال رادیویی ""خیری های کلاس"". . . .
نوشته های مرحوم امیر عبدلی فر و همکار هنرمند جوانمرگش خانم"زهره هندی" هرگز از آرشیو مرکز کرمانشاه، فراموش نخواهند شد.
احساس خوشی و شادمانی و فراموشی غم های پنهان درون تنها در کنار مرحوم امیر، میسر بود. منبع حکایت و جک و لطیفه های کوتاه و بلند و داستان بود. . .
***
عجبا....چه زود رفت . . . خوش به حال خاک که امیر همسایه اش شده است. . . ای خاک مرده، خاک افسرده، خوش به حالت که امیر سرزنده و خنده رو در آغوش تو خفته است . . . به هز حال این رسم روزگار است . . .
اما چیزی که مرا به گریه واداشت در مراسم تدفین آن مرحوم، گفته ی همکار عزیز و هنرمند محبوب، بازیگر فیلم کرایه نشینی بود؛ جناب آقای اردشیر قبادی که گفت: "حسن، مگر بمیریم که سر وقت همدیگه بیایم ...، مرد حسابی میدانی چن وقته همدیگه ره ندیدیم؟ همین فردا پس فرداس، که بگن راسی خبر داری؟ فلانی هم مرد . . . آمدن برای تدفین و ترحیم آن وقت چه فایده؟ "
و من سکوت کردم
ولی نتوانستم تحمل کنم، به گوشه ای رفتم و . . . او راست میگفت....چرا ما اینقدر از هم دوریم ؟ تا اینکه مرگ . .. .