به غربت دوستان بر خاک سپردن ولی در دل امید به خانه بستن
به من هر دم نوای دل زند بانگ چه خوش باشد از این غمخانه رستن
چه دردی است در میان جمع بودن ولی درگوشه ای تنها نشستن
برای دیگران چون کوه بودن ولی در چشم خود آرام شکستن
چه دردی است در میان جمع بودن ولی درگوشه ای تنها نشستن
__________________
. . . . .
|