ماه
دریا را به خود می خواند و
آب
با کمندی٬ در فضاها ناپدید
دم به دم خود را به بالا می کشید
جا به جا در راه این دلدادگان
اختران آویخته فانوس ها
گفتم این دریا و این یک ذره راه!
می رساند عاقبت خود را به ماه!
من ٬
چه گویم
جدا از ماه خویش
بین ما
افسوس
اقیانوس ها.....
__________________
. . . . .
|