[behnam5555]

ناله جانسوز باباطاهرعریان یکی از آن بارقه های عشق است
که می توان آن را صیحه قدسی و شعله آسمانی شناخت و
نوای پرسوز و گدازش از دل پاک پر از عشق و محبت
حق برخاسته که بی اختیار چون کوه آتشفشان،شررش
در دلها تاثیر میکند.
در تذکره ها شرح حال مفصلی ازین عارف مجرد از
قیود عالم و عاشق عریان از علائق دنیا نتوان یافت.
ولی مقام علمی و مراتب عرفانی طاهر که از کلمات
قصارش معلوم میگردد،ارباب نظر و اهل معرفت
را در زبان عربی بدلیل کلمات قصار و در
زبان فارسی بدلیل سرودن رباعیات تحت تاثیر
قرار داده است.



خوشا آنانکه الله یارشان بی
بحمد و قل هو الله کارشانبی
خوشا آنانکه دایم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی



دلم میل گل باغ ته دیره
درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم
وینم آلاله هم داغ ته دیره



به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریابنگرم دریا ته وینم
بهر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم



غمم غم بی و همراز دلم غم
غمم هم صحبت وهمراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم
مریزاد بارک الله مرحباغم




غم و درد مو از عطار واپرس
درازی شب ازبیمار واپرس
خلایق هر یکی صد بار پرسند
تو که جان و دلی یکبارواپرس


دلت ای سنگدل بر ما نسوجه
عجب نبود اگر خارا نسوجه
بسوجم تا بسوجانم دلت را
در آذر چوب تر تنها نسوجه



خوشا آندل که از غم بهره‌ور بی
بر آن دلوای کز غم بی‌خبر بی
ته که هرگز نسوته دیلت از غم
کجا از سوته دیلانت خبر بی