[yad]

آن که رخسار تو را رنگ گل ونسرین داد

صبر و آرام تواند به من مسکین داد

وآنکه گیسوی تو را رسم تطاول آموخت

هم تواند کَرَمش دادِ منِ غمگین داد

من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم
که عنانِ دلِ شیدا به لبِ شیرین داد