عاشقانه های شاعر گمنام /ریچارد براتیگان/علیرضا بهنام
(اینو از صفه 117_سرفصل "چرا شاعران گمنام می مانند" نوشتم... )
عشق این است
عشق این است :شیری گرسنه
که می خورد
آهویی
عشق این است : بره ای سفید
ایستاده در باران نرم بهاری
در حال خوردن جوانه های علف
عشق شاعری لعنتی ست
که می نویسد " عشق این است.."
و تمام وقت می داند
که عشق هست
و چیز زیادی نیست
بتواند درباره اش بگوید
که قبلا گفته نشده باشد
توسط
یکی دیگر
اما با این حال می نویسد :
"عشق این است..."
ریچارد براتیگان
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود!
غزل/.
|