به گمانم...
تنها رهگذر کوچه تنهایی من
قطره بارانهاییست ملموس
که به یمن قدم یاد نگاهت در دل
و به دلداری این خسته وجود
در حریم نفسم می بارند.
و همه هم فریاد...
شعر زیبایی چشمان تو را میخوانند.
به گمانم حتی گل نیلوفر احساساتم
که زمانهاست دلش پژمرده
به امید حضور سبزت
و به رویای هوایی تازه
میرود تا فردا...
و شعف وار...
به احساس زمان می خندد.
__________________
. . . . .
|