[ساقي]

زاهدا من که خــــرابــاتــی و مســــتم به تو چـه
ســاغــر و بــاده بـود بـر ســر دستم به تو چـه

تو اگر گوشه محراب نشستی صنمی گفت چرا ؟
من اگــــر گوشــــه میــخـانه نشستم به تو چـه

آتــش دوزخ اگـــر قصــد تــــو و مـــا بکــنــد
تو که خشکی چه بمن منکه تر هستم به تو چـه