چه جای ماه ،
كه حتی شعاع فانوسی
درین سیاهی جاوید كورسو نزند
به جز قدمهای عابران ملول
صدای پای كسی
سكوت مرتعش شهر را نمی شكند ...
به هیچ كوی و گذر
صدای خنده مستانه ای نمی پیچد ...
كجا رها كنم این بار غم كه بر دوش است ؟
چرا میكده آفتاب خاموش است ...
__________________
. . . . .
|