[hossein]

دروازه قرآن




در شیراز، در نزدیکی تنگ الله اکبر و در میان کوه های
باباکوهی و چهل مقام واقع شده است. وجه
تسمیه این دروازه وجود قرآنی بر بالای طاقی
مرتفع است. این دروازه شامل یک طاق مرتفع
از نوع طاق کجاوه ای در وسط دور طاق با ارتفاع
کم در طرفین است. این طاق در زمان حکومت
عضدالدوله دیلمی در فارس، ساخته شد و قرآنی
نیز در آن جای داده شد تا مسافرین به برکت عبور
از زیر آن سفر را به سلامت به پایان برند و در موقع
سفر از زیر قرآن بگذرند. به مرور زمان طاق شکسته
و تخریب شد. در دوره حکومت زندیه کریمخان زند
(۱۱۷۲ – ۱۱۹۳) مجددا” آن را بازسازی نمود و در
قسمت فوقانی آن اطاقی ساخت و دو جلد قرآن
نفیس به خط ثلث و محقق، اثر سلطان ابراهیم
بن شاهرخ گورکانی را در آن اتاق جای داد. این
قرآن ها به قرآن هفده من مشهورند. در سال
۱۳۱۶ که طرح توسعه راه شمالی شیراز در دستور
کار دولت قرار گرفت، این طاق خراب شد و قرآن
مذکور نیز به موزه پارس منتقل گردید. در زمان قاجاریه
که چند زلزله شیراز را تکان داد، این دروازه آسیب هایی
دید اما به وسیله محمد زکی خان نوری مورد
بازسازی و مرمت قرار گرفت.
در سال ۱۳۲۷ ه.ش. یکی از بازرگانان شیراز به نام حسین ایگار،
مشهور به اعتمادالتجار، با هزینه شخصی خود طاق کنونی
را بازسازی کرد و چند آیه از قرآن کریم را که با خط ثلث
و نسخ بر روی کاشی نوشته شده بود، بر بدنه طاق
نصب کرد. در پیشانی شمالی این طاق (سمت کوه بمو)
این آیه بر روی کاشی نوشته شده است، ان
هذاالقرآن یهدی للتی هی اقوم و یبشر المؤمنین
الذین یعملون الصالحات ان لهم اجرا” کبیرا” در پیشانی
جنوبی طاق (سمت شهد شیراز) این آیه به چشم می خورد.
قل لئن اجتمعت الانس و الجن علی ان یأتوا
بمثل هذاالقرآن لایأتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیراً
در گوشه غربی طاق این آیه نوشته شده:
انا نحن نزلناه الذکر
و ادامه این آیه در قسمت شرقی طاق و
روبروی همان کتیبه نوشته شده
و انا له لحافظون.