اصل شعرنالی به زبان كردی :
پهچهیی پهرچهمییو، پرچی سیا
ههر دهلیی مانگه شهوه كولمی تیا
لاده دهسروكهیی ههوری له جهبین
دهركهوی شهمس و قهمهر، نور ضیا
لیوی تو ئاوی بهقا، من خضرم
فهیضی تو رهحمهت و من سهوزه گیا
فهرشی كهففی بهری پیته نهرگس
سهری داخستووه وهك چاوی حهیا
مهخمهره هاوییهیی ههولی فیراق
دهستی من دامهنی تو روژی قیا
"گیل" ئهگهر توركی، "تعال" ئهر عهرهبی
"بی" ئهگهر كوردی، ئهگهر فورسی "بیا"
ترجمه به فارسی:
پیچش سربند گره خورده در گیسوان سیاهش
میدرخشد در این تاریکی روی چون ماهش
برکش از سر، سربند ابریشمین
تا در افتد خورشید و ماه، روشنای روشنایش
لب تو آب بقا و من خضرم
بخشش تو مهربانی و من سبزهی نورََس
فرش زیر پایت گل نرگس
سرافکنده است از رخ شرمسارت
ترس دوزخ فراق
دست من، دامن تو، روز قیا (قیامت)
"گیل" اگر تركی، "تعال" ار عرب
"بی" اگر كوردی، و اگر پارسی "بیا"
م : عه قڵ وه حی ئه وین