[behnam5555]

وجود انسان واحدی پیوسته است، همانگونه که عشق را به خویش نسبت می‌دهی، نفرت را نیز به خود نسبت بده، زیرا عشق و نفرت دو روی یک سکه هستند ...

زمانی که بتوانی آنچه را که هست، چنان که هست ببینی، نه آنچنان که باید باشد، تنها آن زمان است که بیدار شده‌ای، آنگاه هرکجا که بروی برایت بهشت است ...

خالی شو، تنها آن زمان که ذهنت خالی شود نجات خواهی یافت. هرچه ذهنت پرتر باشد سنگین‌تر می‌شوی، با چنین بار گرانی امکان حرکت نخواهی یافت ...

انسان تا زمانی که به ورای خویش نرود، هیچ چیز با ارزشی برایش روی نخواهد داد. تا زمانی که به چیزی ورای خویش نرسی، زندگی بی معنی خواهد بود ...

زمان ((حال)) دروازه ورود به خداوند است. خداوند گذشته و آینده نیست، خداوند همیشه حال است. خداوند یعنی بودن و بودن یعنی حال ...

خودت را سرزنش نکن، دیگران را نیز سرزنش نکن، محکوم کردن بیهوده است و چیزی را تغییر نمی‌دهد ...

رشدی خودانگیخته و اصیل داشته باش. مثل رشد درختی در کوهستانی عظیم؛ نه در یک باغچه کوچک ...

اگر بتوانی احساس کنی که بدبخت هستی، می توانی خوشبختی را هم احساس کنی ...

خشم، طمع و حرصت را سرکوب نکن، فقط نسبت به آنها هوشیار و آگاه باش ...

ذهن یعنی تباهی، ذهن منبع تمام شیطنت هاست ...