[amir ahmadi]

چيني‌ها، خدا را آفريننده پسر و شيطان را آفريننده دختر مي‌دانستند.
از‌اين‌رو، در نظر آنها پسر برکت و دختر لعنت بود.
به همين دليل، سعي مي‌کردند دختر را زودتر شوهر دهند. وقتي دختري به دنيا مي‌آمد،
به نوکر دستور مي‌دادند آن‌قدر نوزاد را در آب نگه دارد تا خفه شود.
آنها دختران را مي‌فروختند و اگر به فروش نمي‌رفتند، در دريا غرق مي‌کردند.
در سرتاسر آفريقا، خريد و فروش زن رايج بود و زن به اندازه‌اي بي‌ارزش بود که با دادن حداکثر چهار گاو و حداقل 2 مرغ او را مي‌خريدند.
در هنگام مريضي زن، براي درمانش تلاشي نمي‌کردند و در زمان قحطي، قرباني‌اش مي‌کردند.
زنان آفريقايي حتي تا قرن نوزدهم ميلادي مانند بردگان و ابزار کشاورزي خريد و فروش مي‌شدند
و‌اين امر در کشورهايي مثل انگليس، چين و ژاپن نيز رواج داشت.
در جزيره فيجي زنان را خريد و فروش مي‌کردند و معمولاً ارزش آنها به اندازه تفنگ بود.
فينيقي‌ها بتي به نام -مولوح -را اله نور مي‌دانستند و بت -عشتر- را همسر او و براي تقرب به عشتر، زن‌هايشان را قرباني مي‌کردند و براي تقرب به مولوح، فرزندان را.