[رزیتا]

نجات با این حرف زدنت یاد بچگیهام افتادم
یادمه رفته بودیم یکی از روستاهای اطراف اسلام آباد
دختر فامیلمون که از من چند سالی بزرگتر بود دست منو گرفت که ببره حیاطشونو بهم نشون بده، شب بود و تاریک، یه گوسفند یا بزی رو دقیقا یادم نیست رو دیوار دیدم و ترسیدم که بهم گفت نترس این واقعی نیست کِی (کاه) کردیم توش تا آدم رِخِش بره
الان کرمانشاه زندگی میکنه و با هم در ارتباطیم، هروقت می بینمش این جملشو بهش میگم، میگه کوره ولمان بکوو تیرانی