[behnam5555]

میرزا لطف الله سعیدی

شاعر بزرگ و مشهور شهر جوانرود که نامش لطف الله فرزند عبدالقادر که در سال 1304 هـ . ش در روستای ساروخان چشم به جهان گشود و در همان جا دوران کودکی را سپری نمود .
لطف الله برای درس خواندن روانه شهر جوانرود شد و دوره ابتدایی را طی نمود . بعد از اتمام دوره ابتدایی ترک تحصیل نمود و به کار کشاورزی رو نهاد . او در سن 12 سالگی شروع به شعر گفتن کرد عشق و علاقه که در همان اوایل جوانی نسبت به سرودن شعر داشت بی نظیر بود . به طوری که به تمام مجالس عروسی و جشن و شادی دعوت می شد و حتی چندین بار هم به کشور عراق دعوت شده و به آنجا رفته بود . میرزا لطف الله سعیدی با اینکه سواد خیلی کمی داشت و حتی بعضی او را بی سواد می دانستند اما طبعی لطیف و گفتاری شیرین داشت او شعرهای فراوانی سروده است .
از جمله چنگ نامه جوانرود ، جنگ ما منان ، پیری ، گفتگوی زمین و آسمان ، سفرنامه تهران ، تعریف نامه بیگ زادگان و ده ها شعر دیگر که هر کدام به نوبه خود باارزشند . تخلص و ی در شعر « میرزا » بوده است . متأسفانه بعلت کم سوادی نتوانسته آنها را بنویسد . یکی از ویژگی های مهم میرزا این بوده که بدون فکر کردن شعر می سرود . و کلمه ها را ردیف می کرد .
میرزا لطف الله تا سال 1346 در روستای ساروخان بود ، بعد خانه و زمین های کشاورزی خود را فروخت و به شهر جوانرود کوچ کرد و در آن جا اجاره نشین شد در سال 1354 برای خود و خانواده اش خانه ای خرید و زندگی فقیرانه خود را شروع نمود و از راه سرودن شعر خرج زندگی را تأمین می کرد .
در سال 1369 هـ . ش بعلت ناراحتی قلبی زمین گیر شد و در روز 20 اسفند 1370 دیده از جهان فرو بست و در مقبره شیخ ابوبکر جوانرود وی را به خاک سپردند . چهار دختر و یک پسر از او به جای مانده است اینک چند بیت از سروده های میرزا :


به هاران خوشه ! به هاران خوشه

سه یری سه حرا و چه م گولزاران خوه شه
شه مال به شانو چناران خــوه شه
سه یری باغـــچه و بی هنــاران خــوه شــه
جوانی خوه شه ! جوانی خوه شه
ســـه یـــری جــوانــی خـــه وانــی خــوشه
سه یری کونه و کول سه ر کانی خوه شه
نیــــگای زلفانی قـــطرانی خـــــوه شــــه
قــــرچه ی دوانچـــه ی دزاو دز خوه شه
سه یری هه لپرکه ی سی و چوار رز خوه شه
رازی نــهانی یه ینـــی یـــار خـــوه شـــه
قصه ی مه خفیه تی پای دیوار خــــــوه شه
قصــپه ی بــق و چیــل یاله و یال خـو شه
نیگای دوسی خاص ماله ومال خـــــوه شه
ده نـــگی قازه لاخ سالــی نـو خـــوه شه
صه یادان دستـــور کـــووکو خـــــــوه شه
رفیق گیانی من گیانی تو خوشه
میـــــوات بگـــه یــــه وه تــــه خـوه شـه
فقـــط نه پلکــی وه خـــوه لو خــــوه شه
هه رچیه که م عرض کرد ته مامی خوه شه
له م گشت خوه شی یه ( میرزا ) بی به شه