[مهرگان]

منم یه شعر تقدیم میکنم به ترنم:

جان مریم چشماتو وا کن منو نگاه کن شد هوا سپید در اومد خورشید
وقت اون رسید که بریم به صحرا ای نازنین مریم ای نازنین مریم
جان مریم سری بالا کن منو صداکن بشیم روونه شونه به شونه بریم از خونه
به یاد اون روزا ای نازنین مریم ای نازنین مریم
باز دوباره صبح شد من هنوز بیدارم کاش می خوابیدم توروخواب می دیدم
خوشه غم توی دلم زده جوونه دونه به دونه دل نمی دونه چه کنه با این غم
ای نازنین مریم ای نازنین مریم
بیا که شد وقت درو مال منی از پیشم نرو بیا سرکارمون بریم درو کنیم گندمارو
نازنین مریم ای نازنین مریم