[soltane eshg]

ماییم وباغی که حتی یک شاخه میخک ندارد
با آسمانی که شوق پرواز لک لک ندارد
وه روزگار غریبی است، قرنی پر از درد و وحشت
مادر تبسم ندارد، کودک عروسک ندارد
مهتاب و دریا و جنگل، عطر گل و بوی پونه
خواهد شد آخر فراموش این را دلم شک ندارد