الهی سینه ای ده آتش افروز
در آن سینه دلی وان دل همه سوز
هرآن دل را که سوزی نیست ، دل نیست
دل افسرده غیر از آب و گل نیست
دلم پر شعله گردان ، سینه پردود
زبانم کن به گفتن آتش آلود
کرامت کن درونی درد پرورد
دلی در وی درون درد و برون درد
چو در هر کنج ، صد گنجینه داری
نمیخواهم که نومیدم گذاری
براه این امید پیچ در پیچ
مرا لطف تو میباید ، دگر هیچ
...
__________________
.
.
ای مردمان ای مردمان از من نيايد مردمی
ديوانه هم ننديشد آن كاندر دل انديشيده ام
.
«اگر تنهاترین تنهایان جهان باشم خدا با من است»
«او جانشین همهء نداشتنهای من است»
«معلّم شهید دکتر علی شریعتی»
تا عاقل به دنبال پل می گشت
دیوونه از رودخونه گذشت ...