تقدیم به کودکانِ محرومِ وطنم ... به کودکانِ محرومِ دنیا ... که کم هم نیستند
من از قبیله‌‌ای هستم
که لای موهای دختران گلبرگ سفید میبافند
شاید رهگذری تامل کند
جرعه‌ای آب تقدیم لبان تشنه پدر
نیم لبخندی نثار نگاه خسته مادر
و دست نوازشی بر موهای بافته خواهرم کشد
من چیزی هستم مثل مرز‌های این قبیله
دیده نمیشوم .... ولی هستم
من از کیشی هستم که مات نمیشوم ولی مبهوت می‌مانم
دنیایِ عجیبی ست ،
دنیای کوچکِ من ،
در دست‌های بزرگِ شما...
نیکی فیروزکوهی