[دانه کولانه]

هر صبح در آیینهء جادویی ِ خورشید
چون می نگرم، او همه من، من همه اویم
او روشنی و گرمی ِ بازار وجود است
او یک، سر آسوده به بالین نَنَهادَست
من نیز به سر می دَوَم، اندر طلب ِ دوست
ما هر دو در این صبح طربناک ِ بهاری
از خلوت و تاریکی ِ شب، پا به فراریم