[پریشان]

از دل کوچه گذشتم از میون جاده خیس

این مسیر بدون برگشت که واسم هیچ آشنا نیست

می خوام آرامش بگیرم من که تو غصه اسیرم

حق من نیست شکل سایه توی تنهایی بمیرم

**********************

دیوار خموش خانه هامان سنگی است
لبخند ته آینه هامان رنگی است
کو آنکه رسد به دادمان گهگاهی
بن بست نگاهمان پر از دلتنگی است