خداوندا ! مرا وسیله صلح خویش قرار ده
آن جا كه كین است ، بادا كه عشــق آورم
آن جا كه تقصیر است ، بادا بخشایش آورم
آن جا كه تفرقه است ، بادا كه یگانگی آورم
آن جا كه خطاست ، بادا كه راستی آورم
آن جا كه شک است ، بادا كه ایمان آورم
آن جا كه نومیدی است ، بادا كه امید آورم
آن جا كه ظلمات است ، بادا كه نور آورم
آن جا كه غمناكی است ، بادا كه شادمانی آورم
خداوندا! بادا كه بیشتر
در پی تسلی دادن باشم تا تسلی یافتن
در پی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن
در پی دوست باشم تا دوست داشته شدن
چرا كه با بخشیدن است كه می گیریم
با فراموشی خویشتن است كه
خویشتن را باز می یابیم
با بخشودن است كه بخشایش به كف می آوریم
با مردن است كه به زندگی بر انگیخته می شویم .
نیایش برای صلح از فرانچسكوی قدیس ، كه در جلسه افتتاحیه سازمان ملل در سال 1945 خوانده شده است .
|