[fatemiii]

دريک روز پاييزي در سال١٩٠٦دانشمند انگليسي "فرانسيس گالتون" خانه خود را در شهر پليموت به مقصديک بازار مکاره در خارج شهر ترک كرد. گالتون ٨٥ ساله آثار کهولت رارفته‌رفته در خود احساس مي‌كرد اما هنوز از ذهني خلاق و کنج‌کاو برخورداربود، چيزي که در طول عمرش به وي کمک کرده بود به شهرت دست يابد. دليل شهرتوي يافته‌هاي او در موردِ وراثت بود که موافقان و مخالفان سرسختي داشت. درآن روز خاص گالتون مي‌خواست در مورد احشام مطالعه کند. مقصد گالتون بازارمکاره ساليانه‌اي بود در غرب انگلستان، جايي که زارعين احشام خود را ازگوسفند و اسب و خوک و غيره براي ارزش‌يابي وقيمت‌گذاري به آنجا مي‌آوردند.
حضوردانش‌مندي مانند گالتون در چنان جمعي غيرعادي مي‌نمود. ولي بايد توجه داشتکه گالتون به دو چيز بسيار علاقه‌مند بود. يکي اندازه‌گيري پارامترهايفيزيکي و ذهني و ديگري مطالعه در خصوص پرورش نسل. گالتون که در عين حالپسرخاله داروين نيز بود شديدا اعتقاد داشت که در يک جامعه تنها تعداداندکي، مشخصه‌هاي لازم براي هدايت سالم آن جامعه را در خود دارند و از همينرو مطالعه مربوط به مسائل وراثت و نيز پرورش نسل، مورد توجه وي بود. اوبخش بزرگي از عمر خود را صرف اثبات اين نظريه کرده بود کهاکثريت افراد يک جامعه فاقد ظرفيت لازم براي اداره جامعه هستند.
آنروز او در حالي که در ميان غرفه‌هاي نمايش‌گاه مشغول قدم زدن بود به جائيرسيد که در آن مسابقه‌اي ترتيب داده شده بود. يک گاو نر فربه انتخاب شده ودر معرض ديد عموم قرار گرفته بود. هر کس که تمايل شرکت در مسابقه را داشتبايد ٦ پنس مي‌پرداخت و ورقه‌اي مهر شده را تحويل مي‌گرفت. در آن ورقه بايدتخمين خود را از وزن گاو نر مي‌نوشت. نزديک‌ترين تخمين به واقعيت برندهمسابقه بود و جوائزي به صاحب آن تعلق مي‌گرفت.
٨٠٠نفر در مسابقه شرکتکردند تا شانس خود را بيازمايند. افراد از همه تيپ و طبقه‌اي آمده بودند. از قصاب گرفته که قاعدتا بايد بهترين و نزديک‌ترين نظر را به واقعيت مي‌دادتا کشاورز و مردم عامي بي‌تخصص. گالتون اين گروه افراد را در مقاله‌اي کهبعدا در مجله علمي "طبيعت" منتشر كرد به کساني تشبيه کرد که در مسابقاتاسب‌دواني، بدون کم‌ترين دانشي در موردِ اسب‌ها و مسابقه و تنها بر اساسشنيده‌هايي از دوستان، روزنامه‌ها و اين طرف و آن طرف بر روي اسب‌ها شرطمي‌بستند.
اما يک چيز براي گالتونجالب بود، اين که ميانگينِ نظر افراد چيست. اومي‌خواست ثابت کند چگونه تفکر افراد وقتي نظريات‌شان با هم جمع شده و معدلگرفته مي‌شود در صورتي که متخصص نباشند از واقعيت به دور است. او آنمسابقه را به يک تحقيق علمي بدل كرد. پس از اين که مسابقه به انتها رسيد وجوايز پرداخت شد، ورقه‌هائي را که افراد بر روي آن نظرات خود را در خصوصوزن گاو نر منعکس کرده بودند از مسؤولين مسابقه به عاريت گرفت تا مطالعاتآماري خود را بر روي آنان انجام دهد.
مجموعا٧٨٧نظر داده شده بود. گالتون به غير از تهيه يک سري منحني آماري دست بهمحاسبه ميانگينِ نظرات زد. او مي‌خواست دريابد عقلجمعي مردم پليموت چگونه قضاوت کرده است. بدون شک تصور او اين بود که عددمزبور فرسنگ‌ها از عدد واقعي فاصله خواهد داشت چرا که از ديد وي افراد خنگ وعقب مانده در آن جمع اکثريت قاطع را تشکيل مي‌دادند.
ميانگينِنظرات جمعيت اين بود که گاو نر ١١٩٧ پوند وزن دارد و وزن واقعي گاو که درروز مسابقه وزن کشي شد ١١٩٨ پوند بود. گالتون اشتباه مي‌کرد. تخمينِ جمعبسيار به واقعيت نزديك بود. گالتون نوشت نتايج نشان مي‌دهد که قضاوت‌هايجمعي و دموکراتيک از اعتبار بيش‌تري نسبت به آنچه که من انتظار داشتمبرخوردارند. اين حداقل چيزي بودکه گالتون مي‌توانست گفته باشد.
درخصوص قضاوت "خرد جمعي" ذکر اين مطلب ضروري است که نظر هر فرد دو عنصر رادر درون خود دارد اطلاعات صحيح و غلط. اطلاعات صحيح (از آن رو که صحيح‌اند) هم‌جهت‌اند و بر روي يکديگر انباشته مي‌شوند اما خطاها در جهات مختلف وغيرهم‌سو عمل مي‌کنند. لذا تمايل به حذف يکديگر دارند. نتيجه اين مي‌شود کهپس از جمع نظرات آن‌چه که مي‌ماند اطلاعات صحيح است.

اقتباس از کتاب تحقيقي "خرد جمعي"
نوشته: جيمز سورويس‌