[yad]

با این سالهای کوتاه و طولانی
و رفته های زیاد
و نرفته های بیشتر
به دوش زمان /کوله باری خالی/ گذاشتم
و بارها به سالهای کوتاه وطولانی نقب زده ام
قسمت مان بود / که تقدیر با لبخند خنده دارش
گرفتارمان کند
بند به بند
و در پرده های غم انگیز
هر یک از ما رابه نفرین دیگری دچار کند
تقدیر بود
که گرفتار شویم
با خنده های خونین
به قسمتی که نقب زده
به طولنای شب سیاه زمستان و
کوله بار اینروزهایمان را خالی گذاشته
و بسته
راه هایی را که به تن کلمات می رفت
این منم
با رفته های زیاد
از آن سال های کوتاه وطولانی