تلخ
بادام تلخ
باریکه ماه را چگونه دیده ای
از لابه لای پنجه ی برگت؟
گویی شکوفه ی عریانی از بلور
خفتیده در آغوش منحنی نور
و چشم های من
اندام ماه را چگونه عاشق شدید
از عمق ظلمت گودال خویش؟
آویختن به ریشه
بالا کشیدن از آوند نفسگیر شاخه تا نشانه ی بادام و
تجربه ای که ، تلخ
پا گرفت
|