[ماهین]

پنجره های مه گرفته

حسین پناهی

پشت این پنجره های مه گرفته
مدام به امید دیدن تصویر درستی از تو ،
با آستین پیراهنم شیشه های دلم را پاک می کنم .
هنوز صورتت کامل نشده ، غبار می گیرد پنجره را ،
نمی دانم از سردی هواست یا از بخار هیجان نفسهای من
که هرگز خاطراتمان کامل نمی شود.