نـگـاهِ شـرجـی ام را ؛
پـُشـت پـنجـره ی بـاراטּ خـورده ات جـا گـذاشـتـﮧ ام!
پـنجـره را بـاز کـטּ!
مـاه بـر دسـتاטּِ پـنجـره بـوسـﮧ میـزند
كمـی پـس از باراטּ....
دسـت هـای شـرجی تـو ڪـﮧ بـر شانـﮧ هـایم قـد میـكشـید
در سـكوتِ آفـتـاب خشـك میشـود!
.
.
.
شـانـﮧ هـایت را میـزبـاטּِ نـگاهـم كـטּ....!