[مستور]

تا سرم در قدم یار وفادار برفت
چاره از دست من و دست و دل از کار برفت
گر نهادم سر و جان در قدم یار عزیز
خوشدلم زانکه ز سر زحمت دستار برفت
دل در آن پیچ و خم زلف چو بگرفت قرار
مرغ دیدیم که اندر دهن مار برفت
دیدمش دوش بر افکنده سر زلف به دوش
از نظر رونق ترسایی و زنار برفت
قصه ی عشق بر اهل خرد نتوان گفت
گفت منصور بدین جرم سر دار برفت